Mijn naam is Tara Joosse (33), ik groeide op in Zeeland en vertrok naar het Amsterdamse voor mijn theaterdroom. Ondanks een grote liefde voor het spelen sprak het mij meer aan om te creëren en anderen in de schijnwerpers te zetten. Ik besloot de makers kant op te gaan en ben een theatermakende docent en docerende theatermaker, met een eerste graad onderwijsbevoegdheid geworden.
Als theaterdocent initieerde en regisseerde ik. Ik ontwierp projecten, maakte en gaf lessen en workshops. Mijn inspiratie kwam vooral voort uit de mensen waarmee ik werkte en wist dit om te zetten tot kunst. De afgelopen jaren heb ik veel met jongeren gewerkt die buiten de boot vallen en/of in conflict zijn met de wet. Ik gaf veel lessen in Justitiële Jeugdinstellingen en open- en gesloten Jeugdzorg. Een van mijn belangrijkste uitdagingen hierin was om de jongeren in hun kracht te zetten en ze te helpen hun eigen talenten en waarden te leren kennen en ontwikkelen.
Daarnaast gaf ik ook seksuele voorlichtingslessen. De biologische feiten kwamen aan bod, maar mijn focus lag voornamelijk op gender en consent. Mijn rol tijdens deze workshops was dat ik de gesprekken initieerde en jongeren zelf liet nadenken over waarom zij de dingen zien/vinden zoals zij ze ervaren. Ik vind het belangrijk dat zij zich bewust worden met welke bril ze de wereld in kijken en hoe dit beeld gevormd is. Dat er mensen zijn in je directe of indirecte omgeving die met een ander montuurtje de wereld in kijken en hoe je daar respectvol mee kunt omgaan.
In het werkveld ontmoette ik mijn geliefde Alvaro, een danser van beroep. We zijn inmiddels 7 jaar samen en hebben samen een geweldige zoon, Diaz-Allen (3).
De bevalling van onze zoon is bij uitstek de meeste empowering ervaring uit mijn leven, terwijl ik aan het begin van mijn zwangerschap doodsbang was voor mijn bevalling. Dit kwam mede door seksueel trauma in mijn tienerjaren. Ik was o.a. bang dat ik zou gaan dissociëren tijdens mijn bevalling. Dat iets me zou gaan triggeren en dat ik niet meer in het hier en nu zou zijn, niet aanspreekbaar, uit mijn lichaam zou treden en zo hele stukken uit mijn bevalling van mijn eigen kindje zou gaan missen. Ook was ik bang dat ik delen van dat trauma opnieuw zou beleven, dat zou ik niet alleen verschrikkelijk voor mezelf vinden, maar juist ook tegenover onze prachtige zoon. Een belangrijk keerpunt was het moment dat ik mezelf de vraag stelde: ‘stel dat je maar een keer de kans krijgt om te bevallen; wil je dat dan vanuit angst of vertrouwen?’.
Het antwoord was snel duidelijk. Dat wilde ik doen vanuit vertrouwen natuurlijk. Alleen vertrouwen krijg je niet vanzelf. Daarvoor moet je aan de bak en dat deed ik. Ik ging terug naar de basis, mijn kern en keek mijn angsten recht in de bek aan. Mijn hoofd vroeg om de juiste kennis over bevallen. Ik leerde o.a. hoe het autonome zenuwstelsel werkt, hoe het geboorteproces precies verloopt en hoe je je lichaam voor je kunt laten werken inplaats van tegen je. Ik nam het Nederlandse geboorte systeem en protocollen onder de loep. Ik leerde over keuze vrijheid, interventies, natuurlijke- en medische pijnbestrijding. Mijn omgeving vond mij wat extreem, maar hoe meer ik er over wist, hoe meer zelfvertrouwen ik kreeg. Ik liet mijn bevalling niet meer afhangen van de factor ‘geluk‘, maar ik pakte de verantwoordelijkheid. En wat ben ik trots dat ik dat gedaan heb, want het werd een bevalling waar ik nu nog steeds ongelofelijk veel kracht uit put. Ik heb mijn kracht toen volledig terug gepakt. Niemand, maar dan ook echt niemand pakt dat nog van mij af!
Het vuur voor geboorte heeft me sindsdien niet meer losgelaten. Niet alleen het vuur voor geboorte is gebleven, maar er is ook een vuur ontstaan voor het empoweren van zwangere vrouwen tijdens dit belangrijke moment in hun leven. Ik heb me laten omscholen tot doula en zet mij nu met veel liefde en passie in om (aanstaande)ouders te begeleiden en ondersteunen in hun eigen unieke weg naar een positieve en liefdevolle geboorte ervaring.
Eigenlijk is hechting altijd een belangrijk thema geweest, ook in mijn werk als theaterdocent. Wat ik leerde in mijn werk als theaterdocent is dat gedrag van kinderen en jongeren altijd een vraag is naar liefde en dat veel gedrag terug te leiden is naar de eerste periode van hun leven en de relatie met hun ouders. Toen ik onderzoek deed naar welke omstandigheden bijdragen aan het hechtingsproces tussen ouder en kind leerde ik o.a. dat in de eerste fase van een mensenleven (van conceptie tot ±2 jaar) het hechtingsfundament wordt aangelegd en hoe dat hechtingsfundament ‘ons’ dagelijks leven beïnvloed. Veilige hechting biedt ons gedurende ons hele leven een stevige basis. Mensen met een veilige hechting hebben vaak een goed gevoel van eigenwaarde en groeien op tot ‘gezonde volwassenen’ die in staat zijn om liefdevolle relaties aan te gaan met anderen. Veilige hechting heeft veel voordelen, zo geeft het bescherming tegen psychische problemen.
Wanneer er sprake is van onveilige hechting, kan dat op latere leeftijd allerlei problemen geven. Veel voorkomende problemen zijn: wantrouwen naar anderen, minder sociale vaardigheden, lage eigenwaarde, angst -en stemmingsproblemen, verslaving, eenzaamheid en moeite met het aangaan van relaties. Zo worden o.a. contact- en relatiestoornissen, aandacht- en leerstoornissen (ADHD), drugsgebruik, depressiviteit, angst- en stemmingsstoornissen in verband gebracht met een verstoorde hechting. Ook de meer ernstige psychische problematiek, zoals borderline, anorexia en automutilatie worden in verband gebracht met (vooral vroege) hechtingsstoornissen.
Het is onderdeel van mijn missie geworden om bewustwording te creëren bij (aanstaande)ouders over dit onderwerp. Zodat zij keuzes kunnen maken tijdens de zwangerschap, de bevalling en de periode daarna die veilige hechting bevorderen. In mijn speciaal ontwikkelde hechtingsessies duiken we hier dieper op in en maken jij, en je partner, een hechtingsplan voor jullie kindje. Dit is een plan wat jullie gaan creëren om een goede veilige start voor jouw/jullie kindje zoveel mogelijk te waarborgen.
Tijdens mijn werk als theaterdocent en coach in Justitiële Jeugdinstellingen hoorde ik vele levensverhalen.
Levensverhalen van jongeren vol pijn en eenzaamheid met groot wantrouwen jegens de mens en wereld om hen heen. Kinderen geboren in huizen waar liefde en zachtheid niet de boventoon voert. Onveilig gehecht en onveilig opgegroeid. Niet alleen op het moment dat zij geboren werden, maar waarschijnlijk ver daarvoor.
Dat is onder andere een drijfveer geweest voor het onderzoeken van het thema hechting. Ik heb onderzocht (en onderzoek nog steeds) welke omstandigheden bijdragen aan het hechtingsproces tussen ouder en kind en welke momenten en factoren impact hebben op hechting tijdens de zwangerschap, de bevalling en de periode daarna.
Niet alleen de vele levensverhalen op de werkvloer hebben bijgedragen aan mijn onderzoek naar hechting, maar ook heb ik verder deskresearch en fieldresearch gedaan. Zo heb ik bijvoorbeeld artikelen en papers gelezen over de invloed van onveilige hechting, heeft het boek “Het Hechtingsplan” van Lonneke van Houten mij veel inzichten gegeven voor mijn Doulaschap en is ook Anna Verwaal een grote inspiratiebron voor mij.
Ik ben opgeleid tot een theatermakende docent en docerende theatermaker met een eerstegraads onderwijsbevoegdheid (Bachelor of Education), aan de Amsterdamse Hogeschool voor de Kunsten.
Als doula ben ik opgeleid door de Doula Academie met docenten als Maartje Brunings, Denise van Eeden (doula en orthomoleculair voedingstherapeut), Mariek van Luin (lactatiekundige en ex-verloskundige) en (op het moment van schrijven) de enige klinische doula in Nederland: Catharina Ooijens.
• Het boek ‘’Het hechtingsplan’’ van Lonneke van Houten resoneerde enorm met mij in mijn onderzoek naar hechting en haar boek is voor mij een grote inspiratie geweest voor mijn visie binnen mijn doulaschap: hechtingsplan.com
• Anna Verwaal met fromwombtoworld.com
• “Het bewuste kind in je buik” (en de vormende reis van baarmoeder tot wereld ) met geboorteconsulent Anna Verwaal: spotify
• Mijn opleiding heb ik genoten aan De Doula Academie, zowel de basiskennis & praktijk training als de additionele klinische kennistraining: doulaacademie.nl
• Voor het schrijven van mijn paper ‘’Welke omstandigheden dragen bij aan het hechtingsproces tussen ouders en kind?’’ gebruikte ik de onderstaande bronnenlijst. (Benieuwd naar dit paper mail mij!)
Bowlby J. Attachment and loss. Vol 1: attachment. New York: Basic Books, 1969.
Bowlby J. Attachment and loss. Vol 2: Separation, anxiety and anger. New York: Basic Books,
1973.
Bowlby J. Attachment and loss. Vol 3: Loss, sadness and depression. New York: Basic Books,
1980.
Brisch K. Bindungsstörungen; von der Bindungstheorie zur Therapie. Stuttgart: Klett-Cotta, 1999.
Cassidy J, Shaver Ph. The handbook of attachment: theory, research and clinical applications.
London: 6 Guilford Press, 1999.
Fonagy P, Gergely G, Jurist E, Target M. Affect regulation, mentalization and the development of
the self. New York: Other Press, 2002.
Stroecken G. De stem van het jonge kind. Houten: Unieboek, 2003. Lonneke van Houten
schrijfster van het boek ’Het hechtingsplan’ 2022.
Fedor-Freybergh P, Vogel V. Prenatal and perinatal psychology and medi- cine; encounter with the unborn. New York: Parthenon Publishing, 1988.
Verny Th. Tomorrow’s baby. New York: Simon and Schuster, 2002.
Nathaniel zP.Life In The Womb: theoriginofhealthanddisease.New York: Promethean Press, 1999.
Lipton B. Nature, nurture and human development. Journal of Prenatal and Perinatal Psychology
and Health 2001;16(3):167-80.
Lipton B. Nature, nurture and human development. In:Journal of prenatal and perinatal psychology
and health, 2001, 16, 3: 167-180.
Emerson W R. The vulnerable prenate. In: Journal of Prenatal and Perinatal Psychology and
Health 1994, 3: 157- 169.
Emerson W R. Primal Therapy With Infants
Verny Th. Tomorrow’s baby. New York: Simon&Schuster, 2002.
‘De biologie van de overtuiging’ van Bruce Lipton
Kennispoort verloskundige: Buidelen door vader: gunstige uitkomsten voor vader en kind, 2017.
Moore, E. R., & Anderson, G. C. (2007).
Randomized controlled trial of very early mother-infant skin-to-skin contact and breastfeeding status. Journal of Midwifery & Women’s Health, 52 (2), 116-125. Doi: 10.1016/j. jmwh.2006.12.002
Bigelow, A., Power, M., MacLellan-Peters, J., Alex, M., & McDonald, C. (2012).
Effect of mother/infant skin-to- skin contact on postpartum depressive symptoms and maternal physiological stress. Journal of Obstetric, Gynecologic, & Neonatal Nursing, 41 (3), 369-382. Doi:
10.1111/j.1552-6909.2012.01350.x
Ukpong, D. I., Fatoye, F. O., Oseni, S. B., & Adewuya, A. O. (2003). Post partum emotional
distress in mothers of preterm infants: a controlled study. East African Medical Journal, 80 (6), 289-
292.
Marès, I.Het belang van huid op huid contact kort na de partus 2017-2018
Verdult R., De geboorte is niet het begin. In: Tijdschrift voor Vroedvrouwen, 1998, 4, 76 – 80.
Verdult, R., Waar gezondheid begint. In: Tijdschrift voor vroedvrouwen, 2001, 5, 177- 182.
Verdult R., De competente foetus: op weg naar hechting. Tijdschrift voor vroedvrouwen, 2004, 1,
15-20.
Verdult, R., Hechting: risico of bescherming?. In: Huisarts Nu, 2005, 34(2), pg 70-78.
Verdult, R., Het geboorteverhaal van een baby. In: Vroeg, 2007, 3/4 pg 16-18.
Verdult, R., Ceasarean birth: psychological aspects in adults. In: Journal of Prenatal and Perinatal
Psychology and Medicine,2009a, 2.
Rigter J. Ontwikkelingspathologie bij kinderen en jeugdigen. Bussem: Uitgeverij Couthinho, 2022.